YALNIZLIK ÜZERİNE

Aslında tam olarak yazmasını bile beceremesek de (yanlız-yalınız) üzerine çok fazla düşüncemiz var toplum olarak. Hatta ve hatta kalabalıklar içinde yapayalnızım, gibi bir ruh halindeyizdir söz konusu yalnızlık olunca ?
 Sahi neydi yalnızlık ?

Sertap Erener'in şarkı sözlerindeki gibi yalnızlık yollarımıza pusu kurmuş beklemekte bir hain bir düşman mıdır ?

 Ya da Özdemir Asaf'ın dizelerindeki gibi "paylaşılmaz" kutsal bir varlık mıdır ?

 Ya da "Kaybedenler Kulübü" filmindeki gibi, "Bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız ?" şeklinde felsefi bir sorgulama mıdır ?

Ya da "Ey yalnızlık! Herkesin koynuna girip çıkarsın da bir tek benimle mi düzenli ilişkin var ?" dizelerindeki gibi şair Ece Ayhan ile artık ilişki kurabilecek konuma gelmiş somutlaşmış bir varlık mıdır ?

Ya da Bukowski'nin özdeyişindeki gibi bir avuntu mudur ?
"Yalnız olmak, yanlış bir kalpte olmaktan daha iyidir."

Ya da Aziz Nesin'den atarlı, delikanlıca bir söz müdür ?
"Bilinsin ki adam gibi sevdiğimizdendir, yalnızlığımız."

Ya da ya da buldum; sevilmediğimizdendir yalnızlığımız:
"Sevilmeyen bir insan, her yerde her şeyde yalnızdır."

Ya da bir Atilla İlhan şiiridir belki de...

 YALNIZLIĞI DENEMEK

Gecenin ortasında ne işin var ?
Yıldızlara dokunma yanarsın.
Bak birazdan ay da batacak,
Karanlık bulaşmasın ellerine,
Tersine döner yolunu bulamazsın.
İçi dışı uzay tozu yansımalar,
Sahi mi yalan mı anlayamazsın?
Bir rüya gemisi iskele sancak,
Dokunup geçiyor hayallerine.
Ağlayasın gelir ağlayamazsın
Sevmek insanın yüreği kadar.
Küçükse büyüğünü taşıyamazsın.
Yalnızlığı da dene oldu olacak.
Nasıl yankılanır derinden derine?
İyi midir kötü mü çıkaramazsın.
İnsan insanı kendisi tamamlar.
İçinde başka dışında başkasın.
Eksikliğin fazlana elbet bulaşacak.
Öbürü sığacak bunun derisine.
Yoksa sabaha sağ çıkamazsın. 

                                                  Atilla İLHAN 

Soruyorum şimdi yüksek sesle: 

SAHİ NEYDİ YALNIZLIK ?